Memories

All of my memories keep you near.
In silent moments imagine you here.
All of my memories keep you near.
Your silent whispers, silent tears.

Hafiza...Hatiralar...Ne kadar cok sey anlam ifade ederler degil mi bizim için?Tabi eger aklimizda guzel yerdelerse cok daha fazla...Ama ben nedense gecmisi dusundugum zaman ya da hatiralar dendigi zaman hep kotulerini hatirliyorum.Hatiralarla yasamak da oldukca zor aslinda,hani bir film vardi ya Adam Sandler ve Drew Barrymore oynuyodu,50 İlk Opucuk'tu turkcesi,o aklima geldi az once,belki de mutlu olmak ya da mutlulugu devamli kilmak icin kucuk hafizali olsak daha iyiydi :) cok sacma oldu galiba...Ama her gun eski gunu bilmeyerek baslamak,her gunun yeni bir gun oldugunu bilmek ne kadar guzel olurdu,her gunun,her anin digerinden bagimsiz oldugunu bilmek ya da...Ama tabi hatiralar bazen cok ozlediklerimizi yanimiza getiriverirler dusunce gucuyle...Herseyden kolaydir hayal kurmak,herseyden de guzeldir,disarida boylesine guzel kar yagarken cok daha guzel hem de...Elimi ceneme koyup da dalip gitmek gokyuzune...Yarim kalanlar,iyi bitenler,kotu bitenler,iz birakanlar,yaralar acanlar...İnsan ne zaman mutlu olur?Ailesi yanindaysa,arkasindaysa mi,sevgilisi,dostu,paylasani varsa mi,is hayati iyiyse mi,yoksa yillarca bir amac ugrunda kosup onu gerceklestirebildigi zaman mi?Hepsinin bir arada olmasi mumkun mu ya da?Birisi icin digerlerinden fedakarlik yapmak gerekir mi?Ne zaman mutluyum diyebiliyoruz?Sadece kendimizi buna inandirdigimizda bence...Hatiralarsa...Yanimizda tasidigimiz hazinemiz belki de,iyi ya da kotu...Bizim...